School is cool

Onze eerste baby. Voor ons gevoel net geboren.
Op de dag dat we 8 jaar samen waren, ging hij voor het eerst naar school.
Zijn stralende gezicht spreekt boekdelen...

Waarom iedere vrouw zou moeten hardlopen

Dat is een van de eerste onderwerpen uit "Loopgids voor vrouwen" van Sam Murphy. Een geweldig boek voor en door hardloopsters. Ik ben een loopjunk geworden, in het dikke half jaar dat ik nu loop. Totaal verslingerd. Aan het lopen, alleen zijn met m'n hoofd en m'n ritme. Iphone aan, nike+ app lopend en #gasopdielolly
Momenteel ben ik in training voor #7hl ofwel de Zevenheuvelenloop in Nijmegen op 18 november. Natuurlijk zojuist een flinke klap gehad door de opname ivm de ziekte van Crohn, maar ik laat me er niet van weerhouden weer heerlijk te gaan lopen. Ik ben er van overtuigd dat het goed voor me is, zolang ik luister naar m´n lichaam.

Maar die redenen waarom ik het iedereen aanraad en die ook Sam Murphy noemt. Het zijn er talloze. Waarom ik het vooral moeders met kinderen aanraadt? Het is tijd voor jezelf, in je eentje, zonder huishouden of (gillende) kinderen. De manier om niet gillend gek te worden van de combinatie lieve kinderen, drukke baan, druk huishouden en sociaal leven. Daarnaast krijg je er een enorm goede conditie en betere gezondheid van, mits je je houdt aan een goed schema en luistert naar je lijf. Je denkvermogen verbetert, u moest eens weten wat ik allemaal bedenk tijdens het lopen. Ik los nog net niet de crisis in het Midden Oosten op maar ik kom aardig in de buurt.

U zult de komende tijd nog vaker loopblogjes hier gaan vinden, ik ben immers een hardloper. Crohn of niet, lopen kan ik dus lopen zal ik.

In de zomerzon met een politiepet

Zon. Zwembadjes. IJsjes voor de jommetjes. BBQ voor ons allemaal.
Zo fijn. Zo leuk. Vandaag dus.

Wij hebben 2 zo'n ontzettend lieve jommetjes. Niks op aan te merken. Perfect zijn ze. Heel verschillend maar ook weer zo hetzelfde. Briljante knullen, als u het mij vraagt.

Maar God in Den Hààg als die 2 samen zijn en er kijkt iemand?! Dan veranderen ze in duivels. Slaan elkaar de koppen in, duwen elkaar om en schreeuwen als een stel wijven in de disco.
Kijkt er niemand of spelen ze uit elkaar's zicht: zie alinea 2.

Die politiepet, ik vind het 't het minst aantrekkelijke kledingstuk voor een moeder. Gek word ik er van. Maar volgende week gaat oudste naar school. Dan word alles anders, hoop ik.
Hoopt u met me mee?

Iedere dag een feestjurk ofwel pluk de dag!

Zoals u al in m'n bio kunt zien, ben ik gek op jurkjes. Kort, want ik ben maar een kabouter. En inmiddels heb ik er heel veel. Van King Louie en tig andere merken. Ik wil geen lopende kerstboom worden maar houd ontzettend van kleur. Roze en rood; like! Staat mooi bij m'n kunstmatig blonde haar. Maar ook bruin en uiteraard ontbreken de little black dresses niet. Kortom: gék op jurkjes.
En dan een paar killerheels er onder. Die heb ik inmiddels ook in alle kleuren en ik heb er in de loop der jaren enorm goed op leren lopen. Dat scheelt toch weer een gek gezicht.
Thuis is het natuurlijk niet altijd even praktisch en binnen dragen wij sowieso nooit schoenen, maar ik voel me superfijn in een jurkje.
Ik droeg ze alleen niet vaak genoeg. Ik heb er genoeg om, zeker in combinatie met alle leren - en colbertjasjes die ik heb, eindeloos te combineren.
Laatst besloot ik: "in de kast hangen ze ook maar motten te vangen en das zùnt".
Dus sindsdien draag ik ze vaker. En dat levert altijd leuke complimenten op. Mooi meegenomen.

Afgelopen week lag ik in het ziekenhuis. Ik was al weken doodziek en kon nog nauwelijks één stap voor de ander zetten toen ik via de SEH werd opgenomen. Dagenlang lag ik al minimaal 1 of 2 slangen, alles was teveel behalve wat spelen op m'n foon of lezen. Zo kreeg ik ook de Margriet van een van m'n vele trouwe lieve zkhbezoekers. En ik schaam me nergens voor: ik *hartje* Margriet.  LINDA. is geweldig maar die had ik al uit en ook de Runner's World lag al volledig stuk gelezen in de mand.
In de Margriet las ik graag altijd de column van Bibian. De dappere vrouw. Een van haar laatste columns had als onderwerp "Waarom zou je niet iedere dag je feestjurk aantrekken? Pluk de dag!"

Die column past als geen ander bij mij. Ik heb hem uitgeknipt en naast de net opgehangen plakspigel geplakt. Zodat ik altijd er naar kijk als ik mezelf mag bewonderen in een jurkje.

Pluk de dag!

Onder het stof kwam een blog vandaan

Ineens kak ik er zomaar weer een blogje uit. Welk een wonder.
Na bijna een jaar afwezigheid besloot ik deze week dat ik maar weer eens moest gaan beginnen met bloggen. Want het leven is een feestje maar je vergeet zo snel wat je meemaakt hè?

Nou was het leven de laatste 4 weken niet zo'n feestje. Sterker nog, uw lang verdwenen blogvrouwe had al lange tijd last van allerlei klachten waar ik u hier niet mee ga vermoeien. Ondanks dat ik in 't köpke heel goed in het vel zit, laat het lichaam me behoorlijk in de steek. Nadat ik uiteindelijk toch maar toegaf dat het niet goed ging, ging het hard en lag ik ineens zomaar All Inclusive in het ziekenhuis. Hier kwam al heel snel naar voren dat ik de ziekte van Crohn heb. Eindelijk een antwoord op al jàren bestaande klachten.
Ineens is alles anders én toch ook weer niet. Want ik wil geen patiënt worden en al zeker niet zielig zijn. Liefst trok ik meteen mijn hardloopschoenen weer aan, iets wat ik het afgelopen jaar zeer fanatiek en met redelijk succes ben gaan doen. Het is bizar dat ik momenteel niet in Londen aanwezig ben, want ik ben echt een talent. Ik was hard in training voor de Zevenheuvelenloop en heb me deze week vanuit het ziekenhuisbed opgegeven voor de Bruggenloop in Rotterdam. Beide 15K loopjes.

Als therapie voor m'n hoofd dat moet gaan wennen aan een "nieuw" lijf. Ik hoop dat het me gaat lukken. Zodra ik wat meer aangesterkt ben en mijn medicatie werkt (liefst morgen natuurlijk!), wil ik weer gaan draven. Draven jullie mee?