Bijna Home Sweet Home

Wij wonen in zo´n typisch nieuwbouwwijkje, zoals er zoveel zijn. Zo lekker standaard.
U kent het wel: veel dezelfde type's grote huizen, iedereen aan de vouwgordijnen, 2 auto's op de oprit en een keurig bloemetje naast de deur.
Zo'n akelig perfect straatje. Mits je de blok van de nog steeds zich als studenten gedragende nieuwbouwers niet meetelt. Die zorgen voor het onkruid en de niet gewassen ramen look.
Schiet ze af, zo hoort dat niet.

Zo'n klapvee straat. Iedereen met 'n zelfde soort leven, hoe individueel we ook plachten te zijn. Maar we zijn klapvee. Ik ook.
Ik zag op een avond in augustus dat iets verderop een garagepoort antraciet was geschilderd en er een raam in de voordeur was geplaatst. Ik zag het en besloot: ik moet dat ook. Want: mooi. Strak. Veel beter dan die vieze poepblauwe poort en dito deur.
Dus. Ik met de man naar de verfwinkel. Wel in België hè, want ons bin zuunig. We moesten de duurste verf hebben maar wilden voor 'n kwartje op de eerste rang. Dat lukte. Omdat we in een of andere enge kelder de verf haalden. Serieus. Een kelder in België betekend doorgaans niet veel goeds, maar in dit geval goedkopere Sik.kens verf.

Ik de man aan het verven gezet. Heb je al 's een elektrische rolpoort geschilderd? Ik ook niet.
Maar veel werk. Schijnt. HEEL veel werk. Want die panelen moesten stuk voor stuk en .. en.. .. euh.. ik haakte af. "Schilder mij gewoon die poort kerel" dacht ik en gelukkig deed de man het.
Daarna kwam de deur. Daar moest de brievenbus uit gezaagd worden en een of ander raampje in gezet worden. Ik had het me zo bedacht en zo zou het gebeuren.
Bleek dat raampje een dure grap te zijn en die nieuwe rvs losse brievenbus al helemaal, maar alez. Alles voor een dito uitzicht.
Het is klaar. Deze week maar 's een foto.
Heb ik meteen weer een Home Sweet Home blogje gevuld.

Teken van leven

Daar ben ik weer. Voor even of voor lang, dat is de vraag.
De zomer is alweer voorbij. U weet wel, die 2 mooie dagen in augustus en die 4 waanzinnige dagen eind september en begin oktober. Gek jaar.
Gek jaar ligt ook achter ons. Want.
De baby wordt alweer 1. Over 11 hele dagen al.
Gewoon 1 jaar.
Een jaar waar ik bij z'n grote broer genoot van iedere seconde. Deze keer was het helaas zo anders. Zoveel poep, ik gun het niemand. Too much, echt teveel.

MAAR.
Ik ben er nog. Ik doe het nog.
Ik doe het steeds liever. Steeds makkelijker ook. Ik geniet van samen in bad gaan met die 2 mooie meneertjes. Ik geniet van hoe ze samen lachen. Om elkaar en met elkaar.
Mijn gekke Berries. Twee gekke berries.

Snel maar weer 's een mooie foto doen. Of 'n nieuwe Home Sweet home.
Of zo